Parafia bł. Karoliny Kózkówny w Ełku » Trzydziesta Trzecia Niedziela Zwykła B

JEZUS POWRACA

Akt Pokutny

Kiedy będziemy słuchać dzisiejszych czytań może się nam wydawać, że Bóg chce nas postraszyć. Prawda jest jednak inna. On nas nie chce straszyć. On chce abyśmy do Niego przylgnęli i Jemu zaufali. Dzisiejsze czytania zachęcają nas abyśmy zdali sobie sprawę z tego, że nasze życia jest rzeczywistością, w której przemieszcza się dobro i zło. W Ewangelii słyszymy obietnicę, że w czasach ostatecznych ujrzymy Syna Człowiekiem w jego mocy i chwale, który przyjdzie aby nas wyzwolić z otaczającego nas zła.

Panie, który nie przyszedłeś wzywać sprawiedliwych, ale grzeszników, zmiłuj się nad nami.

Zmiłuj się nad nami.

Chryste, który przebywałeś z celnikami i grzesznikami, zmiłuj się nad nami.

Zmiłuj się nad nami.

Panie, który chcesz raczej miłosierdzia niż ofiary, zmiłuj się nad nami.

Zmiłuj się nad nami.

Niech się zmiłuje nad nami Bóg Wszechmogący a odpuściwszy nam grzechy doprowadzi nas do życia wiecznego. Amen

Czytanie z Księgi Proroka Daniela (12,1-3)

W owym czasie wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze. Wielu zaś, co śpi w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie. Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki i na zawsze.

Czytanie z Listu do Hebrajczyków (10,11-14.18)

Każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby i wiele razy składa te same ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem pod Jego stopy. Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani. Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy.

Czytanie z Ewangelii św. Marka (13,24-32)

Jezus powiedział do swoich uczniów: W owe dni, po tym ucisku, słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zgromadzi swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi po kraniec nieba. A od figowca uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabrzmiewa sokami i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wydarzenia, wiedzcie, że to blisko jest, u drzwi. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec.

Jaki jest cel tej Ewangelii?

W 13 rozdziale Ewangelii według św. Marka Jezus mówi o końcu świata i swoim powtórnym przyjściu w chwale. Okazją do wygłoszenia przemówienia, według Marka, było pytanie skierowane do Piotra, Jakuba, Jana i Andrzeja, czterech jego uczniów, którzy siedzieli na Górze Oliwnej naprzeciwko Jerozolimy. Czują, że zbliża się koniec, ale nie wiedzą, kiedy i jak to nastąpi. Jezus zapewnia ich, że nastąpi powtórne przyjście, ale kiedy i jak to nastąpi, nie da się opisać, chyba że za pomocą różnych obrazów. Liczy się to, aby zachować czujność.

Zastanów się:

Jakie są znaki, że Syn Człowieczy ma wkrótce powrócić?
Co Jezus mówi o możliwości poznania czasu końca świata?
Do czego zachęca nas Jezus, abyśmy byli gotowi na Jego przyjście?

Przemyśl

(i) Znaki czasów ostatecznych. Pismo Święte przekazuje nam opisy historii Izraela w których Naród Wybrany doświadczał ogromnych cierpień i prześladowań za wiarę w Boga ( np. Księgi Machabejskie). W takich chwilach lud wyczekiwał przyjścia Syna Człowieczego, który w imieniu Bóg ukarze tych, którzy zadają im cierpienia, i nagrodzi swoich wiernych sług za ich wytrwałość. Dzień, w którym miało to nastąpić, został nazwany "Dniem Pańskim". Prorocy uświadomili lud, że Dzień Pański nie będzie jednostronną karą wymierzoną innym narodom, ale że Izrael również będzie ukarany za niewierność Przymierzu, które zawarł z Bogiem (Am 5, 18-20; J 12:1-2; Zp 1,14-18).

W czasach intensywnych prześladowań za wiarę Lud Izraela wierzył, że Bóg ma kontrolę nad historią. Oni byli przekonani, że na końcu tego wszystkiego to Bóg, a nie ich potężni wrogowie, będzie zwycięzcą. Ta wiara znalazła wyraz w piśmie, które nazywa się "apokalipsą" lub objawieniem. W Biblii zachowały się dwie takie księgi, a mianowicie Księga Daniela w Starym Testamencie i Księga Objawienia w Nowym Testamencie. Inne części Biblii zawierają fragmenty, które należą do tego typu pism apokaliptycznych. Ich intencją jest zawsze zapewnienie wspólnoty wierzących w czasach prześladowań, że Bóg jest tym, który kontroluje przyszłość, tak jak to było w przeszłości. Czytając te księgi pamiętać jednak należy, że Księgi Apokalipsy są wezwaniem do wiary w Boga, a nie przepowiednią przyszłości.

Przez swoje nauczanie Pan Jezus ostrzegł uczniów, że rzeczywistość końca czasów nie będzie czasem tryumfu ale czasem trwogi. Uczniowie jednak nie potrafią tego zrozumieć i wciąż marzą o przyszłym przywróceniu potęgi Królestwa Dawidowego przez Mesjasza. Pan Jezusa jednak powtarza im, że powtórnego przyjścia Syna Człowieczego będzie poprzedzone okresem prób i trudności.

Zaciemnienie słońca i księżyca, spadanie gwiazd z nieba, drżenie mocy niebieskich to wyrażenia powszechne używane w literaturze apokaliptycznej opisujące moment poprzedzający ważne dla całego wszechświata wydarzenie. W literaturze apokaliptycznej wejście Boga musi zawierać te nadzwyczajne, budzące grozę elementy, ponieważ Bóg jest Panem historii, która zmienia się przed Jego obliczem.

W naszym życiu osobistym i we wspólnocie chrześcijańskiej także te wydarzenia, które wydają się nam najbardziej bolesne i pozbawione sensu, chociażby śmierć bliskiej osoby, niepowodzenie w pracy lub szkole, nieuleczalna choroba itp., mogą być okazją do odkrycia Boga, który wkracza w nasze życie. To jednak zależy od tego w jaki sposób odczytamy te wydarzenia.

(ii) Przyjście Syna Człowieczego: Jezus mówi o przyjściu Syna Człowieczego na obłokach z wielką mocą i chwałą, w towarzystwie swoich aniołów, którzy zgromadzą wybranych przez Boga ludzi z całego świata. Te obrazy chwalebnego przyjścia Syna Człowieczego pochodzą z Księgi Daniela (Dn 7,13-14). Przedstawione są wizja czterech bestiach podobnych ale bardziej przerażających niż lew, niedźwiedź, lampart i jakieś nienazwane, straszliwe i przerażającym zwierzę (Dn 7,1-14). Każda bestia reprezentuje królestwo, a ich zniknięcie ze sceny reprezentuje przemijający charakter różnych królestw, które prześladują Izrael. Wszystko przemija, nawet najpotężniejsze imperia, pozostawiając wolną drogę dla Boga. Bóg interweniuje na końcu, aby naprawić sytuację. Jezus konkluduje, cytując Dn 7,13-14, że na końcu, po wszelkiego rodzaju próbach, Bóg będzie zwycięzcą.

Marka 13:2:13 wyraźnie pokazuje, że dnia i godziny przyjścia Syna Człowieczego nie da się obliczyć. Wie o tym tylko Bóg. Współcześnie niektóre wspólnoty zielonoświątkowców o głębokim podłożu fundamentalistycznym posługując się Biblią, próbują obliczyć, kiedy nastąpi powtórne przyjście Jezusa. Różne daty, które ogłaszali w przeszłości minęły, a świat się nie skończył. Fundamentalistyczne próby interpretacji Pisma Świętego są głęboko szkodliwe. Jeżeli chcemy interpretować słowa Pisma Świętego to musimy pamiętać o tym jak ważne jest to, aby znać gatunek i formę literacką czytanego tekstu i zgodnie z duchem natchnionego autora rozumieć obrazy używane w czytanym przez nas tekście. Nie wszystkie artykuły w czasopismach są pisane w ten sam sposób. Podobnie, tez i Pismo święte zawiera wiele gatunków i form literackich począwszy od mitów a skończywszy na listach i proroczych objawieniach.