Zgromadzenie Słowa Bożego (Societas Verbi Divini)

założone przez św. o. Arnolda Janssena w 1875 roku w Steylu w Holandii, nad brzegiem Mozy, tuż przy granicy z Niemcami. Już po czterech latach wysłano dwóch pierwszych misjonarzy do Chin. Byli nimi św. Józef Freinademetz oraz Jan Anzer, którzy trzy lata później rozpoczęli pracę w południowym Szantungu.

Zgromadzenie rozwija się bardzo prężnie. Po 25 latach istnienia liczy 200 kapłanów i ponad 250 kleryków; do tego prawie 400 braci w ślubach czasowych i wieczystych.

W roku śmierci Założyciela (1909) liczby te podwajają się: 400 kapłanów, 400 seminarzystów, ponad 600 wychowanków i ponad 700 braci, nowicjuszów i postulantów. Obecnie na całym świecie pracuje ponad 6000 Werbistów.

Zgromadzenie Słowa Bożego

Początki Polskiej Prowincji Księży Werbistów.

W 1921 roku zakupiono dom w Rybniku. 9 lutego 1923 r. zainaugurowano tam działalność pierwszego w Polsce Niższego Seminarium Misyjnego. Równocześnie z powstaniem Domu Misyjnego Królowej Apostołów w Rybniku zostały uwieńczone sukcesem starania o. Tomasza Puchały na Pomorzu. Werbiści nabyli posiadłość w Górnej Grupie pod Grudziądzem, gdzie osiedlili się w 1923 roku i otwarli kolejne Niższe Seminarium Misyjne.  W roku 1929 Zgromadzenie zawitało do Wielkopolski. W Bruczkowie werbiści otworzyli Dom Misyjny Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz trzecie Niższe Seminarium Misyjne.
 

Życie polskich werbistów okresu międzywojennego koncentrowało się w Górnej Grupie, gdzie od 1927 r. mieściła się siedziba Regionała, a od 1935 r. prowincjała Polskiej Prowincji. Tu mieścił się również nowicjat braci. 15 września 1935 r. Dom Misyjny św. Stanisława Kostki w Chludowie przyjął 22 maturzystów do nowicjatu. Stali się oni zaczątkiem Wyższego Seminarium Misyjnego
Księży Werbistów w Polsce. 14 grudnia tego samego roku Regia Polska została podniesiona do rangi samodzielnej Prowincji.

W dekrecie erekcyjnym przełożony generalny, o. Józef Grendel pisał m.in.: „Ku czci Trójcy Przenajświętszej, dla dobra Świętego Kościoła Katolickiego i naszego Zgromadzenia, przede wszystkim zaś promocji jego dzieła misyjnego; wezwawszy niebiańskiej pomocy Patronów naszego Zgromadzenia; Regię Polską Zgromadzenia kanonicznie podnoszę do rangi Prowincji [...]. Niech Wszechmogący Bóg tę nową Prowincję Zgromadzenia raczy darzyć swym najobfitszym błogosławieństwem,
strzec i wspierać, aby jak najbardziej mogła przyczyniać się do rozkrzewiania Królestwa
Bożego”.
 

Patronem prowincji został św. Józef, pierwszym prowincjałem wybrano o. Tomasza Puchałę. Prowincja liczyła wówczas 25 ojców, 21 kleryków, 45 braci, 34 braci nowicjuszy, 15 postulantów i 350 wychowanków w niższych seminariach misyjnych; poza tym 25 ojców i 12 braci pracowało w krajach misyjnych.

Dynamiczny rozwój Prowincji brutalnie przerwał wybuch II wojny światowej. Wszystkie domy zostały zamknięte, a w więzieniach i niemieckich obozach koncentracyjnych znalazło się 45 współbraci, z których 23 poniosło tam śmierć męczeńską. W grupie męczenników werbistowskich okresu II wojny światowej znalazło się 4 współbraci, którzy 1999 roku zaliczeni zostali w poczet błogosławionych. Byli to: br. Grzegorz Frąckowiak, o. Stanisław Kubista, o. Alojzy Liguda i o. Ludwik Mzyk.

Zdawało się, że nastąpił koniec kwitnącej prowincji. Jednak misyjny duch i zapał apostolski werbistów nie umarł.
Trwały jeszcze działania wojenne na terenach Polski, a do zdewastowanych Domów Misyjnych zaczęli wracać zakonnicy. Powoli wracało życie do Górnej Grupy, Bruczkowa, Chludowa i Rybnika. Reaktywowano działalność Niższych Seminariów Misyjnych w Bruczkowie i Górnej Grupie. W Chludowie działał seminaryjny wydział filozoficzny. Podejmowano prace duszpasterskie w licznych parafiach.
 

Jedną z konsekwencji II wojny światowej było przesunięcie o kilkaset kilometrów na zachód granic państwa polskiego. Domy Prowincji Wschodnioniemieckiej – z wyjątkiem Berlina – znalazły się na terytorium Polski. Prowincjał Carl Friedrich już w październiku 1945 r. poprosił prowincjała Prowincji Polskiej, o. Franciszka Heruda, by wziął je w zarządzanie. Chodziło o Nysę, Bytom, Głubczyce, Pieniężno i Wałcz. Najwcześniej został przejęty Dom Misyjny św. Krzyża w Nysie. W rok po wojnie
otworzono tam Niższe Seminarium Misyjne, w którym studiowało 53 alumnów. W 1948 roku w Pieniężnie na Warmii rozpoczyna działalność Wyższe Seminarium Duchowne przeniesione tutaj z Chludowa. Pierwszy rok działalności seminarium uwieńczyły
święcenia kapłańskie diakona Piotra Lisieckiego, które miały miejsce 16 października 1949 r.

Wydawało się, że życie w Prowincji powoli wraca do normy. Jednak koniec lat 40-tych to początek nasilającego się terroru władz komunistycznych wobec wspólnoty werbistowskiej. 3 lipca 1953 r. zlikwidowano trzy Niższe Seminaria Misyjne z 446 uczniami, skonfiskowano domy zakonne w Bruczkowie, Górnej Grupie i Nysie, zajęto majątki rolne. Pewnym wyrównaniem strat po utraconych Domach Misyjnych było uzyskanie w kolejnych latach pozwoleń na erygowanie sześciu nowych.

Przez ponad kilkadziesiąt lat działalności Polscy Werbiści dali Kościołowi ponad 600 misjonarzy - kapłanów i braci zakonnych. Obecnie w Polskiej Prowincji, do której należatakże Ukraina, Łotwa i Norwegia, pracuje i przygotowuje się do życia zakonno-
misyjnego 210 misjonarzy.

Adres

ul. Księcia Witolda 2a, Ełk, Poland

Kontakt

+48 607 862 464

k.kozkowna2023@gmail.com

Nr konta parafii

Bank PKO BP 

52 1020 4724 0000 3102 0028 3887

Wszystkie Prawa Zastrzeżone ©