Parafia bł. Karoliny Kózkówny w Ełku » Niedziela Ofiarowania Pańskiego

Zobaczyć dzisiaj w świetle Tradycji i Prawa

Przeczytaj Słowo Boże

Czytanie z Księgi Proroka Malachisza (3,1-4)

Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy [On] się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za minionych dni i pradawnych lat.

Czytanie z 1 Listu św. Pawła do Hebrajczyków (2,14-18)

Ponieważ zaś dzieci mają udział we krwi i w ciele, dlatego i On także bez żadnej różnicy otrzymał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli. Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem w tym, co się odnosi do Boga – dla przebłagania za grzechy ludu. Przez to bowiem, co sam wycierpiał poddany próbie, może przyjść z pomocą tym, którzy jej podlegają.

Z Ewangelii według św. Łukasza (2,22-40)

Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela». A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą - a Twoją duszę miecz przeniknie - aby na jaw wyszły zamysły serc wielu». Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaretu. Dziecko zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

O czym jest dzisiejsza Ewangelia?

Aby zrozumieć to co jest opisane w dzisiejszej Ewangelii musimy zajrzeć do Starego Testamentu, najpierw do Księgi Kapłańskiej rozdział 12, wersy od 1 do 8, następnie Księgi Wyjścia rozdział 13, wersy 2 i 12, oraz Księgi Liczb rozdział 18, wersy od 15 do 16. W swoim tekście św. Łukasz chce najpierw pokazać, że Józef i Maryja są wiernymi Żydami. Opisując ceremonie oczyszczenia matki nowonarodzonego dziecka (Kpł 12,1-8) i ofiarowanie pierworodnego syna Bogu i jego odkupienia przez ofiarę rodziców (Wj 13,2.12; Nb 18,15-16) autor Ewangelii pokazuje ich jako ludzi wiernych tradycji i Prawu Mojżeszowemu. Ta ich wierność staje się znakiem dla innych, że wypełnienia się ich nadzieja na przyjście Mesjasza. Tę grupę ludzi przepełnionych nadzieją w dzisiejszej Ewangelii reprezentują Symeon i Anna. Za ich przykładem autor pokazuje, że wierność tradycji i Prawu Bożemu pozwali wszystkim ludziom rozpoznać w Jezusie długo oczekiwanego Mesjasza, który przybywa nie tylko aby wyzwolić Naród Wybrany, ale także wyzwolić wszystkie inne narody.

Zastanów się:

Dlaczego Józef i Maria byli posłuszni Prawu Żydowskiemu, mimo że byli rodzicami Mesjasza?
Dlaczego Łukasz przedstawia Symeona i Annę, mężczyznę i kobietę, aby wyjawić, kim jest Jezus?
W jaki sposób kobiety mogą w pełni pełnić swoją rolę ewangelizatorów w naszym kościele?

Przemyśl

(i) Wierny tradycji religijnej Zgodnie z Prawem Mojżeszowym kobieta po porodzie była nieczysta i musiała być trzymana z dala od miejsc używanych przez innych ludzi. Zgodnie z tradycją i Prawem Mojżeszowym, kobieta po urodzeniu dziecka płci męskiej była uważana za nieczystą przez siedem dni. Ósmego dnia, aby dokonać rytuału obrzezania chłopca w uroczystej procesji wynoszono go z miejsca odosobnienia, w którym przebywał wraz ze swoją matką. Matka jednak musiała pozostać w odizolowaniu przez kolejne trzydzieści trzy dni. Po upływie tego okresu kobieta zostawała ceremonialnie oczyszczona. W przypadku dziecka płci żeńskiej okres nieczystości był dwa razy dłuższy (Kpł 12,1-8).

W swoim tekście św. Łukasz dba o to, by wykazać, że postaciami, które łączą czas „przed Mesjaszem” z „czasem Mesjasza”, byli ludzie wierni tradycjom religijnym Izraela, których bardzo pilnie przestrzegali. Zachariasz i Elżbieta są opisani jako sprawiedliwi przed Bogiem i wierni Bożym przykazaniom. (Łk 1,6) Zachariasz jest wiernym kapłanem i to podczas wypełniania jego obowiązków kapłańskich anioł zapowiada narodziny Jana Chrzciciela (Łk 1, 5-25). Tak samo Symeon jest człowiekiem prawym i pobożnym, który wyczekuje przyjścia Mesjasza (Łk 2, 25), podobnie i Anna, stara prorokini, która jest wierna postom i modlitwie w świątyni (Łk 2, 36-37). Tak samo Maryja i Józef wiernie przestrzegają tego, czego wymaga od nich Prawo, aby matka dziecka została oczyszczona (Kpł 12, 1-8) oraz aby pierworodny syn został przedstawiony Panu i odkupiony przez przypisaną przez Prawo Mojżeszowe ofiarę (Wj 13,2.12; Nb 18,15-16). Żyjąc w pełni i wiernie swoją tradycją religijną, przyczynili się do urzeczywistnienia mesjańskich nadziei ludziom „sprawiedliwym”, wyczekującym Mesjasza zgodnie z tradycją i Prawem Mojżeszowym.

W ten sposób swoim nieżydowskim czytelnikom Łukasz chce ukazać ciągłość wiary chrześcijan z ich religijnym żydowskim pochodzeniem. Józef i Maryja dzielili wiarę swojego ludu. To właśnie ta wiara była przygotowana do przyjęcia pełniejszego objawienia Boga w osobie Jezusa. Ich nowe powołanie nie odcięło ich od ich ludu, ale raczej zbliżyło go do niego.

Jeśli, tak jak Maryja i Józef, jesteśmy naprawdę wierni naszej tradycji religijnej, Bóg wyprowadzi nas poza nią, abyśmy odkrywali Go wciąż na nowe sposoby.

(ii) Symeon i Anna: spełnione nadzieje mężczyzn i kobiet Jest coś bardzo uderzającego w Ewangelii Łukasza. Kiedy on przedstawia jakąś historię, której głównym bohaterem jest mężczyzna to następuje po niej druga historia, której główną postacią jest kobieta. I tak, po zapowiedzi skierowanej do Zachariasza o narodzinach Jana Chrzciciela (Łk 1, 5-25) następuje podobna zapowiedź skierowana do Maryi, matki Jezusa (Łk 1, 26-38). W dzisiejszej Ewangelii to Symeon jest pierwszym, pod kierownictwem Ducha Świętego, aby przyjąć Dzieciątko Jezus i mówić o prorockiej roli Jezusa jako światła dla Izraela i narodów. Następnie Łukasz przedstawia prorokinię Annę. Jej uwielbienie Boga jest jakby kontynuacją tego, co Symeon już powiedział o dziecku.

Jezus był oczekiwany nie tylko przez świętych mężów Izraela, ale także przez jego święte kobiety. A teraz Duch Święty otwiera serca zarówno mężczyzn, jak i kobiet, aby głosili Jezusa jako Mesjasza i jako światło Izraela i innych narodów. Istnieje wspaniała równowaga między tym, co męskie, a tym, co żeńskie, między rolą mężczyzn i kobiet, w sposobie, w jaki opowiadana jest historia Mesjasza. Łukasz chce pokazać, że orędzie Jezusa jest w równym stopniu aktualne zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet wszystkich czasów.

W niektórych kręgach społeczeństwa słowa kobiety nie są traktowane poważnie. Sposób, w jaki Łukasz opowiada swoją historię, rzuca wyzwanie temu (mówiąc delikatnie) niedocenianiu głosu kobiet, szczególnie w kościele. Wiedza o Mesjaszu nie jest zarezerwowana dla wybranej grupy, ale jest dostępna dla wszystkich, którzy szukają Boga szczerym sercem, zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Każdy, bez względu na płeć czy pozycję społeczną, może być prowadzony przez Ducha Świętego, aby rzucić nam w naszej wspólnocie chrześcijańskiej wyzwanie, aby wyrwać się z naszej łatwej, wygodnej przeciętności, aby powitać Mesjasza i pozwolić Mu wnieść nowe światło w nasze życie.