Parafia bł. Karoliny Kózkówny w Ełku

Piąta Niedziela Wielkiego Postu

Kto jest bez grzechu

Przeczytaj Słowo Boże

Czytanie z Księgi Izajasz (43,16-21)

Tak mówi Pan, który otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody; który wyprowadził wozy i konie, także i potężne wojsko; upadli, już nie powstaną, zgaśli, jak knotek zostali zdmuchnięci. Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie? Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu. Sławić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, gdyż na pustyni dostarczę wody i rzek na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany. Lud ten, który sobie utworzyłem, opowiadać będzie moją chwałę.

Czytanie z 2 Listu św. Pawła do Filipian (3,8-14)

I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim – nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną dzięki wierze w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze – przez poznanie Go: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach – w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. Nie [mówię], że już [to] osiągnąłem i już się stałem doskonały, lecz pędzę, abym też [to] zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa. Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno [czynię]: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę, w Chrystusie Jezusie.

Z Ewangelii według św. Jana (8,1-11)

Jezus natomiast udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. a ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież [oni] są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».

O czym jest dzisiejsza Ewangelia?

Tę historię znajdujemy tylko w Ewangelii według Jana. Tematem tej Ewangelii jest miłosierdzie Jezusa wobec grzeszników. Pod ten sam temat można podciągnąć Ewangelię „O Synu Marnotrawnym” czytaną w ubiegłą niedzielę. Dzisiaj spotykamy Jezusa, który odmawia skazania na śmierć kobiety przyłapanej na cudzołóstwie. W tej Ewangelii spotykamy Jezusa, który jest postawiony między ślepym stosowaniem Prawa Mojżeszowego a ratowaniem ludzkiego życia. Jezus wybiera ratowanie życia. W ten sposób wskazuje, że celem każdego prawa w oczach Boga jest promowanie życia.

Zastanów się

Dlaczego Prawo Mojżeszowe nakazywało zabijanie osób przyłapanych na cudzołóstwie?
Dlaczego Jezus zachęcił oskarżycieli kobiety, aby spojrzeli przede wszystkim na swoje życie?
Czy potrafimy przypomnieć sobie przykłady, kiedy jesteśmy kuszeni do potępiania innych ludzi, zamiast korygowania własnego stylu życia?

Przemyśl

(i) Cudzołóstwo i Prawo Mojżeszowe Związek mężczyzny i kobiety od samego początku był uważany za święty i chciany przez Boga. Ten związek jest błogosławiony przez Boga i przynosi owoce w postaci rodzenia dzieci i osobistego spełnienia męża i żony. Kiedy lud Izraela zaczął rozumieć, jak bardzo Bóg chce, aby mąż i żona żyli w głębokiej jedności, aby «stali się jednym ciałem» (Rdz 2, 24), zrozumieli również, że ten związek musi być chroniony. Kiedy Bóg zawarł z nimi przymierze na pustyni, dwa prawa dotyczyły intymnej relacji między mężczyzną a kobietą: «Nie cudzołóż» (Wj 20, 14; Pwt 5,18) i «nie będziesz pożądał żony bliźniego twego» (Wj 20, 17; Pwt 5,21). Podobnie jak pozostałe Dziesięć Przykazań, są one sformułowane negatywnie, ale należy je rozumieć w sensie pozytywnym. Związek między mężczyzną a kobietą nie jest czymś, co należy lekceważyć. Ma być chroniony za wszelką cenę.

W całej swojej historii lud Izraela zastanawiał się nad znaczeniem i praktycznymi konsekwencjami przymierza z Bogiem dla różnych aspektów jego życia. W Księdze Kapłańskiej są one obecne jako zbiór praw, w Księdze Powtórzonego Prawa jako ostatnia rada, jakiej Mojżesz udziela swojemu ludowi przed swoją śmiercią. Księga Kapłańska umieszcza prawa dotyczące stosunków seksualnych (Kpł 20,10-21) w szerszym kontekście Izraela jako narodu wybranego (Kpł 17,1-26,46).

Dla ludu przymierza relacja seksualna mężczyzny i kobiety ma sens i jest zakorzeniona w ich relacji z Bogiem, który jest święty i który ich od siebie oddalił. Prawa z Księgi Kapłańskiej i Powtórzonego Prawa przewidują, że zarówno mężczyzna, jak i kobieta przyłapani na stosunku seksualnym, który nie jest zgodny z Prawem, mają zostać zabici (Kpł 20,10-16). Księga Powtórzonego Prawa podaje prawo o karze za cudzołóstwo w kontekście praw dotyczących małżeństwa (Pwt 22,13-21). Wydaje się to być bardzo surowe, ale pokazuje to po raz kolejny, jak wielką wagę społeczeństwo izraelskie przywiązuje do małżeństwa i relacji w małżeństwie. Podobnie jak w przypadku innych praw, ich jedynym celem jest ochrona i promocja życia, ponieważ jest ono darem danym przez Boga.

Oskarżyciele kobiety nie przestrzegają bowiem prawa sami: przyprowadzają tylko kobietę, a mężczyznę wypuszczają na wolność. W naszych własnych społeczeństwach czasami stosujemy prawo inaczej w stosunku do mężczyzn i kobiet. Jakie czyny mamy tendencję do potępiania i karania u kobiet, a jednocześnie akceptujemy je jako normalne u mężczyzn?

(ii) "Jeśli jest między wami ktoś, kto nie zgrzeszył... " Afrykańskie przysłowie mówi: "Złodziej to ten, który został złapany". Oznaczałoby to, że dopóki ktoś nie zostanie złapany, nie jest złodziejem i może dalej kraść, będąc szanowanym przez wszystkich. Coś się wydarzyło w dzisiejszej Ewangelii. Oskarżyciele kobiety przyłapanej na cudzołóstwie wiedzieli bardzo dobrze, że nie są świętymi, ale przyprowadzili bezbronną kobietę, aby Jezus skazał ją na śmierć przez ukamienowanie w posłuszeństwie Prawu. Gdyby Jezus potępił tę kobietę, postąpiłby zgodnie z prawem. Ale dla niego życie człowieka było ważniejsze niż prawo. Dla niego życie jest ważniejsze niż prawo.

Jezus wywraca sytuację do góry nogami, gdy zachęca oskarżycieli, by przyjrzeli się własnemu życiu i zadali sobie pytanie: "Czy nigdy nie zgrzeszyłem i nie uiściłem kary? Czy dlatego, że mogłem ukryć swój grzech, czy dlatego, że ktoś się nade mną zlitował?" Są na tyle uczciwi, że w głębi serca przyznają, że oni również zgrzeszyli i potrzebują Bożego miłosierdzia. Na koniec Jezus uwolnił zarówno oskarżonego, jak i oskarżyciela. Kobieta zostaje zbawiona przez jego współczucie, oskarżyciele przez to, że są zmuszeni do zmierzenia się z prawdą o sobie.

Jezus objawia prawdę wszystkim. Odsłania zło, które jest głęboko zakorzenione w sercu każdego człowieka. Dla jednych jest to oczywiste dla oczu, dla innych może być ukryte. Ale wszyscy jednakowo potrzebują nieustannego nawracania się, wszyscy są wezwani do przemiany serca i życia.